خاک شیراز همیشه گل خوش بوی دهد
لاجرم بلبل خوشگوی دگر بازآمد
پای دیوانگیاش برد و سر شوق آورد
منزلت بین که به پا رفت و به سر بازآمد
میلاش از شام به شیراز به خسرو مانست
که به اندیشه شیرین ز شکر باز آمد
چون مسلم نشدش ملک هنر چاره ندید
به گدایی به در اهل هنر بازآمد»
استاد سخن، سعدی شیرازی
:: موضوعات مرتبط:
شاعران،
،
،