air

آدم ها زود عادت می کنن ، زود وابسته میشن ، زود انس می گیرن. همون قدر که زود عوض میشن. رفتن از خونه ای که سال ها توش زندگی کردی ، مشکله . دل کندن از آدم هایی که باهاشون انس گرفتی ، سخته. بیخود نیست بعضی از عطرها ، آهنگ ها ، صداها ، حتی طعم ها تو رو یاد خاطرات گذشته میندازن. چون بهشون عادت کرده بودی. شاید اون موقع برات مهم نبودن یا اصلا نمی دیدیشون ، حسشون نمی کردی اما وقتی ازشون دور شدی ، یه تلنگر یا اشاره کافیه تا اون خاطره ها برات تداعی بشن. آدم ها همینن. قدر دلخوشی های ساده رو نمی دونن ، بهانه های کوچک خوشبختی رو نادیده می گیرن. همه دنبال خوشی های بزرگ و موندگار هستن اما همین که از هم جدا بشن ، دلشون برای همون دلخوشی های کوچک تنگ میشه. حاضرن تمام زندگیشون رو بدن تا فقط یه بار دیگه عزیزترین فرد زندگیشون رو تو آغوش بگیرن یا یه بار دیگه با دوستاشون دور هم جمع بشن و گپ بزنن. قدر با هم بودنا رو بدونیم ، نبض لحظه به لحظه ی زندگی رو حس کنیم. تا می تونیم برای روز مبادا خاطره جمع کنیم. شاید موقع پیری و تنهایی به دردمون بخورن. از عطرها ، آهنگ ها ، طعم ها ، صداها و نگاه ها ، ساده  نگذریم که همین ساده ها یه روز برامون کوهی از خاطره می سازن که با یادشون دلخوش می شیم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: