air

سخت‌ترین نقطەی تمامی مراحل حساس و تکان‌دهندە، لحظەی بە دست گرفتن برتری سایکولوژیک و لزوم تبدیل آن بە سیاست است. ترکیە در مسئلەی PKK و بە ویژە در زمان دستگیری اوجالان با این واقعیت رو بە رو شد.

سال ١٩٩٩ در پانزدهمین سالگرد شروع جنگ مسلحانەی PKK (آگوست ١٩٨٤، حملە بە ارو)، اوجالان در کنیا دستگیر و تحویل ترکیە گردید. بدون شک این امر بە لحاظ حل مسألەی کرد، فرصت بزرگی بود... از آن استفادە نشد، بە هدر رفت؛ تلاشهای بیشتری برای بهرەگیری از آن صورت نگرفت.

خوب، آیا متوجەی گذر زمان هستیم؟ زمانی کە بر زندانی کردن اوجالان در امرالی می‌گذرد از مدت زمانی کە PKK جنگ مسلحانە را آغاز نمود، بیشتر است؛ ١٧ سال گذشت... یعنی بیش از نیمی از عمر فعالیتهای نظامی را در زندان گذراندە است.

در این مدت PKK توانستە است محیط جغرافیایی خود را توسعە دهد؛ این از یک سو و از دیگر سو همچنان بلایی بر سر ترکیە است. همگام با توسعەی محیط جغرافیایی، مرحلەی چارەیابی را نیز بە نفع خود سوء استعمال نمودە است.

اساسا آنچە با ترورهای PKK بر سر ما آمدە است، قابل باور نیست. سالهای بسیاری را سرشار از تجارب تکراری داریم. اما یاد آوری مسألەی ترور و دوبارە اعلام آمار شهیدان، دیگر بی‌معنا است. همراه با این باید بە شیوەای سنگین جنگی را کە PKK در شهرها آغاز نمودە است، سرکوب نمود و این حملەای است کە نیاز بە پاسخ شدید دارد.

در این مبارزەی اخیر کە قریب بە ١١ ماه بە طول انجامیدە است، نیروهای مسلح ترکیە نقش اساسی ایفا کردە و هرازگاهی آمار "بی‌تأثیر و منفعل ساختن" تروریستها اعلام می‌شود. دیروز هم اعلام نمودند کە تعداد بسیار زیادی تروریست را کشتەاند، در نصیبین ٤٩٥ و در شرناخ ٥٠٥ نفر...

گفتە می‌شود از ابتدای جنگ درون شهری تا بە امروز بیش از ٧٠٠٠ هزار گریلا کشتە و زخمی شدەاند. بە بیانی دیگر؛ PKK یک بار دیگر در آستانەی فروپاشی قرار گرفتە است.

آری، یک بار دیگر، همچنانکە پیش از این بارها گفتە شدە است!...

علاوە بر این تاریخی قطعی برای پایان دادن بە عملیاتهای نظامی مشخص نمی‌شود، زیرا با سازمانی رو بە رو هستیم کە کشتە شدن افرادش را هرگز بە مشکلی اساسی تبدیل نمی‌کند.

برتری روانی هر چند هنوز بە تمامی شکل نگرفتە است، بە نفع دولت است. PKK حمایتهای مردمی لازم را دریافت نکردە، جنگ درون شهری آنگونە کە پیشبینی کردە بود، تداوم نیافتە و حتی سناریوهای توطئەی داخلی، علیە او برگشتە و کسی علاقەای بە آن نشان ندادە است.

بە ویژەی اینکە با دادن این تلفات سنگین، شکستی سنگین خوردە و بدتر از این نیز بر سرش خواهد آمد.

برتری روانی در نهایت گارانتی برتری‌ مرحلەای است. بیانات رسمی نشانگر آن است کە مرحلەی مبارزە با ترور در این راستا است. در این صورت بار دیگر فرصتی تاریخی در اختیار ترکیە قرار می‌گیرد. باید برای این لحظەی سرنوشت ساز آمادە بود، یا حداقل حملەای نوین آغاز نمود کە بار دیگر در داخل با تهدید PKK رو بە رو نشد. کە این البتە ناچار نیست مانند جولای سال گذشتە بە بیچارگی ختم شود. اگر چنین نشود، ضربەی سنگینی بر بدنەی دولت خواهد بود. در این صورت ضرورت یک برنامەریزی وجود دارد کە بار دیگر پلیس و سرباز با تلفات رو در رو نشدە و پیکر شهدا بە شهرها باز نگردد.

از گذشتە تا بە امروز، مشخص است کە نقاط شکنندە را بە خوبی مورد ارزیابی قرار ندادە و استفادەی بهینەای از زمان نداشتەایم؛ دارای برنامە بودن برای "روزهای آیندە" در مبارزە با ترور، مهم‌ترین راه حفظ برتری است.

گزینەای دیگر، همان چیزهای گذشتە است؛ از دست دادن زمان و هدر رفت فرصتهاست.